Kalemim,
Parmaklarımın arasında seni anlatmaya çalışıyor bana,
Seyrediyorum .Seyrettiğin gibi beni,
Harfleri sıralıyamıyor ardı ardına, Nasıl kıvranıyor benim gibi....
Masamda kırışmış kağıtlar,Dilimde sensizliğe ağıtlar.
Toplayıp duruyorum yatağı ,odayı , masayı darmadağın yarayı,
Ben topluyorum, oturup sandalyeme kapattığım da gözlerimi ,
Hiç beklemeden anılar, ne var ne yok sa ben dahil odada, tarumar,hep sonbahar.
Bir şair, bir kalem , bir kaç sayfa , ser hoş bir kafa , baş başa , yalnız, söyle bana,
Senin Lut gölü gibi derin özlemine karşı, ne çıkar bir olsalar yada olmasalar.
Dolup dolup boşalsalar ,Seni kendilerine bile anlatamasalar....
Özleminle yanıp,tutuşup küllerinden doğmasalar.
Masallarda bir ANKA kuşu kalsa birde Külünden doğmayan ben,
Demirci örslerinde har ile yüreğimi zorlamasınlar...
güzel bir geceye dalarken, kapanmış gözlerim.
gönlüm batan günde seni görmekte.
y.pamuk
Ağustos 2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder