GÖZLERİMDE ÖLMEYE

GÖZLERİMİZDE ÖLMEYE İçime kar yağıyor, Çıkmaza giriyor bu gece, Yaşanmış tüm anılar mermi olmuş, Yazılmış tüm şiirler intikam peşinde Bütün sözcükler küfre bulaşmış Saldırıyorlar çaresizliğime hece hece. Hatırlıyormusun demek istiyorum, O dar sokakta saçak altında ki damlaları, tekrar yaşıyormuşcasına gözlerimi kapatıyorum, Hala duyuyorum yüreğimizdeki çocuksu feryatları. Kimbilir kaç ülkenin, kaç şehrinde karşılaştık, Kiminde ölesiye yabancıydık Kiminde usulca, kimseye farkettirmeden selamlaştık. Kalplerimiz aynı, isimlerimiz farklıydı her defasında, Ne bir kez kavuşabildik, ne de sonsuza dek ayrıldık. Ait olamamak gibi bir sorundu bu sanki, Her havalanı ölüm ve dirilişti bize. Gizli saklı işlerden aşinaydık gizemli sevmeye, Ve hiç bir iş yapmıyormuş gibi görünmeye Aslında nasıl da alışmıştık, Uzaktan bakan gözlerimizde ölmeye... Yasin PAMUK 30/10/2022

CASPİAN DA YAŞAM

AĞLASAM GÖZLERİME İHANET

Çok yakında tüm kitap marketlerde, internet siteerinde

UNUT, UNUT, UNUT.

Güneş usulca uzaklaşıyor gözlerimden, Kuşlar sessizce gökyüzünü terkediyor, Aklım da dönüşün son kez o köşeden, Yokluğun bilsen içimi nasıl kemiriyor. Sevmeyi unutmak istiyorum, özlemeyi Seni böyle deli divane beklemeyi. Unutmak istiyorum sana ait herşeyi, Unutmak benliğimi, ruhumu, kendimi. Çaresizlikten nasıl da çatlıyor şakaklarım. Yorgunluktan kapanıyor göz kapaklarım, Bütün kavuşmaları ölmüş tüm sokakların, Cançekişiyor durmadan kalan yarım. Kes denilince kesilmiyor bu umut, Sağanaklara gebe kara bir bulut, Kolaysa gel yalanlara şu canı avut, Tesbihat gibi dilimde unut, unut, unut... yasin pamuk

HER SEVGİ BÖYLE KATİL Mİ OLUR ?

Kapanan gözlerim, Yorgun bir yolculuğa daha yenildiğini söylüyordu bedenimin. Ruhum alıp başını gitmek istemişti ansınızın. Bu kadar yüke anlam veremiyordu zaten neden katlansın? Bir vucuda hapis olmak vardı Birde kainata sığamamak. Kim olsa aynı tercihi yapardı, Bu çökmüş bedeni bırakıp, Usulca kimseler duymadan kaçardı, Neydi böylesine yoran, Ne olabilirdiki dayanılmaz olan, Hunharca yaşanan. Çalışmak mı, uykusuzluk mu, Açlık mı, keşmekeş ilişkiler mi, Var olmak mı durmadan acılarla yoğuran. Oysa nasılda güçlüydü, nasılda dirayetliydi. Rüzgar değil kasırga gelse yerinden edemezdi. Neden böyle ağır ağır, içten içe tüketti. Halbuki ne saplantıları vardı, Nede dünyaya karşı aksi bir direnci. Tek suçu vardı Yalnızca deli divane, şuursuzca sevdi. Yeşilin güneşe kavuştuğu mevsimlerde ekilmişti sevda tohumu. Okumuştu, dinlemişti duymuştu, Binlerce insandan ve karar vermişti Aşkta bulacaktı mutluluğu. Keşişleme rüzagarlarının sıcaklığı düşmüştü sanki içine. Ne nefesinde hayır kalmıştı, Ne de göğüs kafesinde sevdadan başka bir şeye. Öylesine inanılmaz sevmişti öylesine çaresiz. Öylesine ki gerisi sağır, gerisi kör, gerisi dilsiz. Seviliyorum diye arşın altında duruyordu başı. Sevilyorum diye unutmuştu dostu arkadaşı aşı. Bu kaba beden alışık değildiki güzel sözcüklere, Cilveli gülücüklere, çatlamış yanağına konan nemli öpücüklere. Teslim olmuştu gönlündeki bütün ordularıyla. Bir tek o vardı benliğinde bir tek o, her yerde, her şeyde. Pranga vurmuştu ümitlerine hayallerine. Ne bilirdiki arşın altındaki başı girecekti yerin dibine. Aldanılmışlığın dalga dalga öncü darbeleri vuruyordu yüreğine, Yıkılmaya az kalmış köhne binalar gibi Çökmeye hazırdı olduğu yere. Kolay oldu, ortalık sustu, sular duruldu, O an bütün çocuklar ölü doğdu, O kadar basit bir darbe sonu oldu. Şimdi ölesiye pişmandı sevdiğine. Her sevgi böyle katilmi olurdu. Kaleler içten feth edilirmiş, Duvarlar nemden, insanlar gamdan tükenirmiş. Bu da sevdaya savdalananların, Sevipte kavuşamayanların, Uğrunda savaşamayanların cılız sesiymiş. Bir başka dünyanın aydınlığında şimdi ruhum. Cesedim ise bir uçağın koltuğuna gömdüğüm. Daha yeni başlamıştı, Ne Çabuk bitti başı boş geçirdiğim şu ömrüm. Aşk dediğin kardeşiymiş ölümün. Hepsi anlamsız hepsi sadece bir kördüğüm. Yasin PAMUK

SAMAN ALEVİ

Belli belirsiz aşk sızısıydı, Saman alevi misali bir anda yandı., Bütün karşılıksız sevgililer gibi Bize ait ne varsa geride kaldı. Geçtiğimiz sokaklar da hazan geziyor, Dışım buzdan bir dağ, içim eriyor. Görünmez bir yara nasıl kanıyor. Ne kabuk tutuyor, ne külleniyor Yasin pamuk

CASPIAN

CASPIAN ve mutlu son Romanımız nihayetinde vücut bulmuştur. Tüm İnternet ve kitap evlerinde taktirinize sunulmuştur. Şimdiden keyifli okumalar. #CASPIAN .... Unutlumuş isimler gibi olmuyor bazı aşklar. Herkes unutsa da Toprak ve Yağmur asla unutmuyor bu aşkı. CASPIAN adı artık hatırlanmayan, kimine göre bir göl kimine göre bir deniz. Şimdi adına Hazar denilen yaşattığı aşk kadar büyük bir derya. Hazarın iki yakası bir başka coğrafya da başlayan destansı tarifsiz aşkı. Herkes kendisinden bir parçayı bulacak CASPIAN da sessizce gömülü, gizli ve saklı. Ölüm daha yakın geliyordu ona aşık olma duygusundan. Asla olmaz dediği ne varsa başına gelmişti bir anda. Yaratılışı bir tanrıça kadar güzeldi, Belkide bir ilişkiyi ömür boyu sürdüremeyecek kadar özeldi. Onunla olmak yada onunla ölmek ikisi de imkansızdı. Bazen seçilmiş olmak yalnızlık lanetini birlikte getiriyordu. Sevemeden ve sevilmeden bir ömrü boşu boşuna bitiriyordu. Ya adam olmak nasıl bir duygu? Kibar, nazik, kaba, dürüst, sır dolu, sıradan ya da kim kendisini nasıl bir kurguya sokacaksa, tanımlayacaksa öyle olsun ama bu başka bir adamdı. Kaba saba, az konuşan, sert mizaçlı. Taki bir aşk gelip dayanıncaya kadar kapısına. Haberi yokken o yorgun ruhundaki deli taylar gibi yanıp tutuşan duygularından. Hepimiz bir beklentinin içinde dönüp duruyoruz. Sürekli iç dünyamız da birsürü hayaller kuruyoruz. Ya birden gerçekleşirse. Birden karşınızda belirirse AŞK, NEFRET,AYRILIK, HAİNLİK, ÖZLEM, ÇARESİZLİK ya hiç ummadığınız bir anda yakalanırsanız YAĞMUR’a Ya da hiç ummadığınız bir anda karışırsanız TOPRAĞA ? Hazır mısınız CASPIAN da ki aşkı yaşamaya…

YOKSUN YİNE

Yoksun yine, Bak bu kasımda bitti, Yaprakların benzi solgun, Hayallerim gibi yerlerde sereserpe, Her mevsim, Biraz daha şiddetli esiyor yokluğun, Her mevsim, Yıldız parkının kimsesiz banklarında, Uçup gidiyor aşka dair heveslerim. Sokak lambalarının yorgun ışığında, Her kasım durmadan yaşanacak sefilliğim.... Yasin Pamuk 30.11.2021

GEÇMEMİŞ İHANET

GEÇMEMİŞ İHANET. Geçmiş yaraların acıları sızlatıyor ruhumu, Eski ama geçmemiş bir ihanetin eseri Aşkım ne eskisi kadar saf Nede eskisi gibi serseri. Bir yıkılışın altında kalmıştı yakarışlarım, Bir yokoluşun ardından anlamsız bakışlarım. Sağanak bir ömre mahkum edip beni, Hiç durmdan dudaklarıma sarılan gözyaşlarım. Yasin Pamuk 01.01.2022