İkimiz,
Bir tek biz vardık yeryüzünde.
Gerisi unutulmuş hikayelerdi,
Ruhum teslim olmuştu gece karası gözlerine
Sonbahar, dokunuyordu yapraklara,
Kışın kapısını,
Faytonların zilleri çalıyordu
Aralığa vurulmuştu kasım,
Dudaklarımız susuz,
İçten içe yanıyordu.
Her yer üşüyordu,
Kışa yenilmişti şehir,
Yazık buz tutmuştu
Üzerinde,
Aşk şarkılarımızı söylediğimiz nehir,
Şimdi yine sarsam belini diyorum,
Seyrederken mehtabın yalnızlığını,
Göğsümde depremler büyütüyorum.
Bir anlatabilsem şu gönlümün arsızlığını.
Yasin PAMUK
