Seni bugun de yorgunluklarımla sevdim hayat.
Anladım bitmeyecek yetişmek zorunda olduklarım.
Biliyorum bir gün yetişmeye çalışırken bir şeylere
Bana ait yasam da nihayete erecek.
Bir anlamı kalmayacak yetişmişim ya da yetişmemişim
Bir amaç uğrunda mutlu öleceğim.
Yeryüzünde bir şey değişmeyecek,
Ben yasarken ki gibi gürültülü değil
Sessiz sedasız kendime hayrım olmadan gideceğim.
Sevmeyi sevdim ben, aşık olmayı,
Sevmek kelimesinde ki sıcaklığı
Aşk kelimesindeki ihtirası, hırçınlığı
Gecelerin karanlığında aydınlık hayaller kurmayı
Dumansız, ateşsiz kavrulmayı,
Kendi kendime sönüp yanmayı sevdim.
Başladığım her yol bitti,
Ömürde neler vardı asla diyerek dolaşan,
Hepsi birgün geldi,
Zamansız ve yersiz bırakıp gitti.
Kalpten teslim olmayı sevdim,
Bütün çıkışlar kapanmisken
Bana yollar açanı,
Bu nasıl olur diye şaşırtanı sevdim.
İsyanlarımı dışa vurmadım hiç,
Yüzyıldır patlamayan yanar dağlar gibi
İçten içe fokurdadım durdum.
Direnişlerim kimseyi incitmedi.
Elimdeki, dilimdeki silahtan çıkan mermilerle
Hep gelip yorgun kalbimi vurdum.
Yasin pamuk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder