https://youtu.be/IhyYuctck3A
Olurmuydu Dedi Bizden...
Masanın üstündeki nemli elleriyle,
Altında asla durmayacakcasına titreyen dizleri ile.
Beden hapishanesi ruhlarına dar gelirken.
Olurmuydu dedi bizden.
Bir ah çektilerki, öylesine içten, öylesine derinden...
İki farklı görüşün sahibiydi aileleri,
Sanki en büyük suçtu sevmeleri.
Her an amansız bir tehlikeydi aşklarının bilinmesi
Ölüm cezasına çarptırılabilirlerdi,
Yakalansa birbirlerine gülmeleri.
Bir umut vardı ayrılsalar şehirlerinden,
Uzaklaşsalar bu köhne fikirlerden,
Kısa sürede bekledikleri haber geldi,
Birlikte okuyacakları üniversitelerinden.
Gittiler,
İlk elele tutuşmaları, öpüşmeleri oldu kimseden çekinmeden.
Zaman hızla geçiyordu fikirlerinin farklılaştığını hissetmeden.
Acayip sözcükler yer ediyordu dillerine,
Afişler broşürler dolaşmaya başlamıştı ellerinde
Ayrılıkçı örgütsel kelimeler,
Galip gelmişti sevgilerine.
İkiside ayrı kelimelerlerle ülkeyi kurtarıyordu,
Aynı sonuçları farklı fikirlerden çıkarıyordu,
Sağ ve sol sözcükleri tutuşan ellerini ayırıyordu.
Barış adı altında hainler kin kusuyordu.
Olurmu Dedi Bizden...
Eylemlerin sonucu maalesef hep aynıydı,
Ne sağcısı nede solcusu haklıydı
Davaları nezarette duvarlarlar arasında saklıydı.
O boyasız leş gibi kapılar gençliklerinin üzerine kapalıydı.
Birkere düştünmü ,
Rotasını başkasının belirlediği yollara,
Kelepçeler sevdalı oluyor kollara,
Sonsuz kere desende,
Aynı hataya düşmem bir daha,
En delikanlı çağında,
Takılmış oluyorsun oltaya.
O masum sokakta kaldı aşkımız,
Ben sana yanıktım sen bana vurgun
Nasıl bir boşluktu bu kanışımız,
Gelecek dediğin o bile kırgın.
Olurmuydu Dedi Bizden,
Söylesene olurmuydu?
İrkildi kendine geldi olurdu Dedi,
Hemde çok güzel olurdu,
Yalnızca sevmek kafiydi bize,
İçimiz dışımız hayat doluydu.
Yasin pamuk
İzmit İstanbul gökyüzü
22.59
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder