BİR TERSLİK VAR...

Hayli zaman oldu dertleşmeyeli, Hayli zaman oldu ölüp ölüp dirilmeyeli. Yaşlanıyorum, daha çok sabır taşıyorum, Belkide bendimden daha çabuk taşıyorum Ruhsuz yaşamaya anbean hızla alışıyorum. Bir terslik var, Herhangi nokta da büyük bir dengesizlik. Betonamı büründü yaşam nedir bu hissizlik. Ne kadar gelinse o kadar kaçıyorum, Karanlıklara, aydınlıkların kemendini atıyorum. Artık hiç ummadığın kadar uzaktan bakıyorum. Biliyorum bir ölsem her şey düzelecek. İklim sorunu çözülecek mesela Kurak topraklar yeşerecek, Prangada ki tüm esirler özgürleşecek. Hüzünlü olanlar birbir sevinecek Ormanlar yanmayacak, denizler kirlenmeyecek, Dört duvar arasındaki ruhlar gökyüzüne erecek. Benim ölümümle bütün ölümler bitecek. Herkes hayalini diriltecek. Bir ölsem ne kadar da mutlu olacağım, Korkmayın zahmet vermem, Ölmeden kendi mezarımı ellerimle kazacağım. Cümlelerin sonundan noktaları, Şiirlerden kafiyeleri kaldıracağım, Tükenmez kalemlerin tükendiğini ispatlayacağım Yollardaki işaretleri, Zamanlı zamansız yanan lambaları söndüreceğim, Yalana bu kadar kolayken inanmak, Herkesi doğru sözlerle kandıracağım. İnsan olduğumuza, Eninde sonun da hepimizi inandıracağım. Uzun zamandır yokluğun varlığındayım ben, Bitişin başlangıcın da. Son anın tam da kıyısın da Bir avuç toprak teyemmümümde Bir avuç su son gusülümde Bütün doğumların ve ölümlerin sancısı kıvranıyor belimde. Bir bir ayrılıyor omurlar, Giden bir tek benim gördüm, gayrısı yerli yerinde. Yazık ki herkesin eli boş, cepleri yok kefeninde. Suskunluk bazen sağırlaştırır gönülleri Bilinir doğru da idrakin hükmü geçmez dile. Ne olursa olsun gönül sen doğruyu söyle. Eğilerek bükülerek köle olma kimseye. Yasin pamuk İnsan emanet bir can taşır, Bilirse gerçeğe alışır. Bilmezse ömrü boyu, Ufak çıkarlar uğruna zararına çalışır. Yasin Pamuk