NE BEDENİM YAŞLANIYOR NE DE GÖZLERİM

NE BEDENİM YAŞLANIYOR NE DE GÖZLERİM. Vakitli vakitsiz yalnızlığıma giderim. Kapısı hep açık. Ne sorgusu var nede eleştirisi. Olduğum gibi kabul eder beni. Ben anlatırım o dinler, o dinler ben anlatırım. Her yalnızlıktan sonra daha güçlü daha mutlu kalkarım. Hep umutlu hep didirdir yaşam bana, Gülüşüm kalkandır severken kıranlara. Doğarken alıştımı insan yokluğa, yalnızlığa, Vız gelir tırıs gider dertler insana. Sekiz yaşlarında simit satarken sokaklarda, Cumartesiyi öylesine severdim ki içimde yangınlarla. Daha öğlen olmadan simitler biterdi tablamda, Ama pazarı sormayın bana, Henüz kuşlar uykusunda beklerken simitleri almak için sırada, Sıcak simiti yetiştirmek için insanların kahvaltısına, Biraz kötü biraz da yüksek sesle simitçi diye haykırdığında. Ne kadar çok insan olurda bağırıp kovan, Evlerin camlarında balkonlarında. Dedim ya insan yaşamaya erken başlayınca, Ne bedeni yaşlanıyor ne de gözleri. Lakin anlamıyorki, esas dağerleri, ağızlarından çıkan sözleri. Kısacası seviyorum yalnızlığımı, o da beni, Çok samimiyim daha kimse ile aldatmadı beni, O yüzden bulamazsanız her hangi bir vakitte beni kendimde, Merak etmeyin ya ben yalnızlığımdayım yada odur bende ki Yasin PAMUK