AH ANKARA AH

Sensiz bir saniyeyi daha katlettim,
Gömdüm vakitlerden geçmişe.
Ne saatlere bakasım var,
Ne de dönüşüne dünyanın.
Çoktan sabahı olmuş
Başladığımız rüyanın.

Yorgunluk,
Cuk diye oturdu üstüme,
Birde tarifsiz yalnızlığım.
İkisi de arsız,
Durmadan saldırıyorlar gönlüme.

Alnımdaki kaldırımlara basa, basa geçmiş hayat.
Bir ben sormuşum hatırımı kendime
Birde gün aşırı alacaklılar,
Neredesin diye.

Ah Ankara ah,
Nasılda benzettin kendine,
Tokat gibi yiyince ayazını,
Ne adam gibi sevdalandık,
Nede doyduk,
Gökyüzünün ve denizlerin mavisine.
Ve bilen varsa söylesin,
Özgürlük, acaba mavinin hangisinde.

Akşam yaklaşıyor,
gözlerim eski deniz fenerleri gibi kısık
Cılız bir nabız, kalp sendeliyor,
Gitgide azalıyor ufkumdaki solgun ışık.

Yasin PAMUK