KALEMİM 25

Yuvarlanırken bir çakıl taşı yalnızlığında .
Hiç bir yük yüklemedim ruhuma.
Nehirlerinde gezdim,samimi, içten, hesapsızca.
Sarhoş yaprak , bir gölgede düşmüştü suya,
Kapıldığım gibi sevdana, bırakmıştı kendini akıntıya.
İlk öpüşmemizdi utangaç Erguvan ağacının altında.
Nasılda ürkmüştük , kuru bir dalın çıtırtısında.
O an toprak, hava, su her şey sen kokuyor dun.
Ellerim dolanmıştı salkım söğüt saçlarına.
Beyaz elbisen le bahar salınmıştı,
Tek damla ter usulca iniyordu gerdanından.
Ne güzel bir çaresizlikti gözlerinde tutuklu kalmak.
ve istemiyordum asla sensiz özgür olmak.
Yasin PAMUK
Mart 2014