KARANLIK KOVALAMAKTA

Gecenin bir yarısı,
Karanlık kovalamakta bizi. 
Arkamızda sessizliğin ayak izleri,
Köşe bucak sürmekte,
Hain gölgemizin takibini.

Tut elimden,Şu köhne hotele girelim şimdi.
Tuğlaların arasında,Kurumuş kan lekeleri,
Ahşap merdivenlerde,
Ayaklarımıza hediye paslı çivi kesikleri.
Ensemizde cezası kesilmemiş belaların nefesi...

Belki ilk ve son kez kollarımda yatacaksın,
kirli çarşaflarda ölüme aç bedenimi saracaksın.
Son kez yaşayıp bizli bir vakti
Doğmayan güneşimizde, benden kanlar içinde ayrılacaksın.
Uzak ufuklarındayım artık ben.
Yanında olmayacağım ama.Hep benli yaşayacaksın

Yasin pamuk
Ocak 2014