Bu şiirimi Memleketini ne kadar çok sevsede, ömrü memleket hasreti çekerek nihayetlenen Rahmetli Canım Babama Atfen yazdım ve paylaşmak istedim...
VARKEN KIYMET BİLMEK...
YOKKEN ANMAKTAN DAHA DEĞERLİDİR.
Babam çocukken kopmuştu senden,
Aralıksız anlatırdı hiç durmadan
Toprağın çekiyordu ruhumuzu derinden
Nasıl bir yar, nasıl bir yaraydı şu NALLIHAN
Ata toprağından yoğurulunca insan
Ayrı kalmaya zorlasada geçen zaman
Bırakmıyordu tutunca şah damarından
Bilsen şimdi nasıl özleniyorsun NALLIHAN
Sarılarak aştım dağlarının yamacından
Kana kana içtim pınarından sularından
Gitmek zorunda kaldığım uzak diyarlardan.
Sonunda hep sana dönüyordum NALLIHAN
Geçerken Epçeler, Beydili yollarından
Nefes almaya doyamazsın çamların kokusundan
Ne yiğitler yetişmiş bereketli toprağından
Dost gönüllerin suskun yuvasısın NALLIHAN
Hele bir haber eyle gönül abdallarından,
Tabduk, Yunus Emre, Şeyh Ömerin dergahından,
Hasan Dede , Caferi Sadık, Bacım Sultandan,
Güzel gülüşlü yüzlerin aynasısın NALLIHAN
Eleğinde öğüttün onca hemşehrimi durmadan,
Sana hasreti kaderimize yazdıysa yaradan
Yasinin de kaleminden can buldu bir kaç kelam.
Bilesin içimizde özleminle yaşıyoruz NALLIHAN…
Yasin PAMUK
20.11.2023
GEBZE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder