Yaşamı sevdiğim kadar sevmiyorum kendimi, Sevseydim hırpalamazdım bana ait vakitlerimi. Ama bir gülen gözü gördüm mü baharı beklemiyor mevsimlerim, Bir tatlı sözde yıkılıyor içimde daha oluşmaya başlamayan nefretlerim. Eğilmeyi bilince başaklar gibi her fırtınadan sonra yeniden dikilirim. Toprak başlangıcımdır içime her gün yeni yeni filizler ekerim. Yağmura dayayıp gövdemi bulutların arasından kana kana içerim. Duygu duygu insan olur, sayısız dirilirim. Ne ben kimseyim, ne de kimse benim. Gelene de gidene de eyvallah derim, Bir canımız var vereni de seveni de bilirim. Dünya bir köşede dursun, Vakitli vakitsiz bilinmez diyarlara gider gelirim Bardağımıza acı şerbet dayasalar Onuda gönül şerbetidir diye hatır için içerim. Yasin Pamuk

SENİNİM

Kiraz çiçekleri armış çehresini ömrümün, Baharın dayanılmız sürgünleri göğsümde, Kapısına dayanmış eşsiz aşkın gönlümün, Yıllarca yaşasakta seninim, kah şurada ölsemde... yasin pamuk...

ÖLÜMÜNE DİNLENMEK

ÖLÜMÜNE DİNLENMEK. Bazen ölü gibi, Ölümüne dinlenmek istiyor insan, Sırtını yaslayıp toprağa kıpırdamadan. Rüzgarın müziğinden başka ses duymadan. Bir başka acıyla yuvarlanmadan. Göz kapaklarımın altında saklı bir dünya, Gerçek sandıklarımın hepsidir hülya, Bütün evren benim için dönermiş güya. Ulaşırımdemiştim de anladım rüya. Teninin dokusu ipekten kumaş, Ne ben seni yorayım nede sen uğraş, Kurunun yanında bendim yanan yaş, Koymadın omuzumda bir akıllı baş. Aşık olmak için isim yazarlar, Aşık Yasin desem güler geçerler. Sırca gönlümüzle alay ederler. Kemiksiz dil ile ferman biçerler. Yasin PAMUK

NE BEDENİM YAŞLANIYOR NE DE GÖZLERİM

NE BEDENİM YAŞLANIYOR NE DE GÖZLERİM. Vakitli vakitsiz yalnızlığıma giderim. Kapısı hep açık. Ne sorgusu var nede eleştirisi. Olduğum gibi kabul eder beni. Ben anlatırım o dinler, o dinler ben anlatırım. Her yalnızlıktan sonra daha güçlü daha mutlu kalkarım. Hep umutlu hep didirdir yaşam bana, Gülüşüm kalkandır severken kıranlara. Doğarken alıştımı insan yokluğa, yalnızlığa, Vız gelir tırıs gider dertler insana. Sekiz yaşlarında simit satarken sokaklarda, Cumartesiyi öylesine severdim ki içimde yangınlarla. Daha öğlen olmadan simitler biterdi tablamda, Ama pazarı sormayın bana, Henüz kuşlar uykusunda beklerken simitleri almak için sırada, Sıcak simiti yetiştirmek için insanların kahvaltısına, Biraz kötü biraz da yüksek sesle simitçi diye haykırdığında. Ne kadar çok insan olurda bağırıp kovan, Evlerin camlarında balkonlarında. Dedim ya insan yaşamaya erken başlayınca, Ne bedeni yaşlanıyor ne de gözleri. Lakin anlamıyorki, esas dağerleri, ağızlarından çıkan sözleri. Kısacası seviyorum yalnızlığımı, o da beni, Çok samimiyim daha kimse ile aldatmadı beni, O yüzden bulamazsanız her hangi bir vakitte beni kendimde, Merak etmeyin ya ben yalnızlığımdayım yada odur bende ki Yasin PAMUK

HER SEVGİ BÖYLE KATİL Mİ OLUR ?

HER SEVGİ BÖYLE KATİL Mİ OLURDU Kapanan gözlerim, Yorgun bir yolculuğa daha yenildiğini söylüyordu bedenimin. Ruhum alıp başını gitmek istemişti ansınızın. Bu kadar yüke anlam veremiyordu zaten, neden katlansın. Bir vucuda hapis olmak vardı Birde kainata sığamamak. Kim olsa aynı tercihi yapardı, Bu çökmüş bedeni bırakıp, Usulca kimseler duymadan kaçardı, Neydi böylesine yoran, Ne olabilirdiki dayanılmaz olan, Hunharca yaşanan. Çalışmak mı, uykusuzluk mu, Açlık mı, keşmekeş ilişkiler mi, var olmak mı, böyle durmadan acılarla yoğuran. Oysa nasılda güçlüydü, nasılda dirayetliydi. Rüzgar değil kasırga gelse yerinden edemezdi. Ne oldu böyle ağır ağır, içten içe tüketti. Halbuki ne saplantıları vardı, Nede dünyaya karşı aksi bir direnci. Tek suçu vardı Yalnızca deli divane, şuursuzca sevdi. Yeşilin güneşe kavuştuğu mevsimlerde ekilmişti sevda toğumu. Okumuştu, dinlemişti duymuştu binlerice insandan ve karar vermişti Aşkta bulacaktı mutluluğu. Keşişleme rüzagarlarının sıcaklığı düşmüştü sanki içine. Ne nefesinde hayır kalmıştı, Ne de göğüs kafesinde sevdadan başka bir şeye. Öylesine inanılmaz sevmişti öylesine çaresiz. Öylesine ki gerisi sağır, gerisi kör, gerisi dilsiz. seviliyorum diye arşın altında duruyordu başı. Sevilyorum diye unutmuştu dostu arkadaşı aşı. Bu kaba beden alışık değildiki güzel sözcüklere, Cilveli gülücüklere, çatlamış yanağına konan nemli öpücüklere. Teslim olmuştu gönlündeki bütün ordularıyla. Bir tek o vardı benliğinde bir tek o, her yerde, her şeyde. Pranga gibi vurmuştu ümitlerine hayallerine. Ne bilirdiki arşın altındaki başı girecekti yerin dibine. Aldanılmışlığın dalga dalga öncü darbeleri vuruyordu yüreğine, Yıkılmaya az kalmış köhne binalar gibi Çökmeye hazırdı olduğu yere. Kolay oldu, ortalık sustu, sular duruldu, O an bütün çocuklar ölü doğdu, O kadar basit bir darbe sonu oldu. Şimdi ölesiye pişmandı sevdiğine. Her sevgi böyle katilmi olurdu. Kaleler içten feth edilirmiş, Duvarlar nemden, insanlar gamdan tükenirmiş. Bu da sevdaya savdalananların, Sevipte kavuşamayanların, Uğrunda savaşamayanların cılız sesiymiş. Bir başka dünyanın aydınlığında şimdi ruhum. Cesedim ise bir ucağın koltuğuna gömdüğüm. Daha yeni başlamıştı, Ne cabuk bitti başı boş geçirdiğim şu ömrüm. Aşk dediğin kardeşiymiş ölümün. Hepsi anlamsız hepsi sadece bir kördüğüm. Yasin PAMUK 29/04/2021

BEN GİDECEĞİM...

Şimdi, Sen seveceksin, Ben Gideceğim... Yasin PAMUK

ŞİİRLERİM DOĞUYOR DURMADAN...

ŞİİRLERİM DOĞUYOR DURMADAN Gecenin bilmem kaçıncı yarısı, Gözlerim uykuya düşman Parmaklarımda kramplar Şiirlerim doğuyor durmadan, Şiirlerim sensizliğe yazılan. Hep böyle vakitlerde bir sigara yaksam diyorum, Bitmeye yüz tutmuş mumun soluk ışığında Yüreğime isyan dolu dumanını çekiyorum. En acısıda varlığında öldürüyor, yokluğunda. Bilirim artık sen dönemeyeceğin kadar uzaktasın, Artık ne bekleyişim var nede tutulucak bir yasın. Yüreğine olur olmaz anlarda saplanınca sızım, O aşkınla öldürdüğün kalbimi bulamayacaksın. Yasin Pamuk 18.04.2021

BİR KADINI SEVİNCE BOŞ VERİYORSUN..

Meğerse boş boş dalarmışsın sevdalanınca. 

Aklımda bir karış havada şimdi,

Başımı terk ettiler bütün martılar.

İçimde kanat çırpmadan uçuşuyorlar.

Bir kadını sevince boşveriyorsun, 

Tüm gemiler yelkenlerini indiriyorlar. 

Uğurlanıyor hayat kervanından bütün yolcular. 

Diriliyor yıllardır ölü duygular. 

Onsuzlukta başlıyor arsız sancılar.

Sana dar geliyor artık yeryüzü, 

Gözlerinde salıncak kuruyor yıldızlar. 

Kaninat şaşırıyor geceyle gündüzü, 

Bir kadını sevince boşveriyorsun, 

Nereye sığsan bilemiyorsun, 

Dolansan öylece deli divane.

Bir adım öteye gidemiyorsun. 

Nefes alıyorsun lakin 

Yaşamıyorsun. 

Ellerin ellerine dokunduğu an, 

Hayallerin umuduna sokulduğu an, 

Nefesinle dudakların kavrulduğu an. 

Bir kadının sevdasına kolaysa dayan. 

Yasin PAMUK

PLATONİK DEĞİLMİ BÜTÜN AŞKLAR

Birbirine bağlanmıyor duygularım.

Hepsi yarım yamalak  ömür hırkasında.

Bir can var diğer canlar hayal ve yalan

Bu gerip el pençe divan sevgili karşısında

Ucu yanık türkülerin hasret kokusu kaldı 

Mektuplarımızın arasında bizsizlik satırları.

Bir ömür geçti ah ihtiyar gönlüm göremeden yazı.

Vur teline yüreğim gibi, umarsızca ağlat yorgun sazı

Bu hayatın ucunda ölümden başka ne var.

Nereye baksan önü sevgi ardı yalnızlık uçurumu.

Olasılık üzerine yaşanmıyormu tüm hayatlar.

Ve aslında pilatonik değilmi bütün aşklar.

Bu şarap başka, renksiz, tatsız, kokusuz.

İçtikçe daha bir yanıyor, kalıyorum susuz.

İçimde volkan volkan çıldırmış  buzullar.

Yasinide sarmış ağına, aşk aşk diye oyalar

Yasin

 

EN KÖTÜ BEN SEVMİŞİM..

 

Hangimizin yangını beter bilinmez.

Kaç çeşittir kavrulmalar.

Harın ardından kül olup savrulmalar 

Senin bedenin alev alev 

Benim yüreğim cehenenem 

Yine sırtımı dönüp gideceğim

Bir kelime dahi diyemeden.

Bayramları olmazmış sevenlerin,

Coşkusu kursağında düğüm

Kavuşmalar zaten mahşerlik.

Kaçıncısı bilmem bu yaşarken öldüğüm.

 

Kasıtlı işlediğimiz en büyük suçtu belkide sevmek

Sonunu görmeden can hıraş  tükenip gitmek

Sevmek, sevmek inadına bıkmadan sevmek

O güzel günleri, çocuksu teleşalarda gizlemek.

Artık adam yerine koymuyorlar.

Meğer en kötü ben sevmişim,  

Seni severken çılgınca kendimden geçmişim.

Nihayet onlarda anladı artık beni ,

Seni böyle frensiz severken delirişimi.

,

Yasin PAMUK

O YALAN SEVDAYA KANMAKTA

 

Aklım almıyor,

Öteki ülkelerin başkamı mevsimi,çiçeği böceği.

Başkamı dirildiğinde bahar, kır çiçekleri.

Böyle mahpus gibimi olur,

Sevdalıya hasret gitmeleri.

Duvarların yosunlu tarafıdırbedenim.

Dışım zümrüt yeşiline vurgun, içim yakut kızılı.

Kendi kendine kanar, 

Kendi kendine hançer yemiş yaralarını sarar.

Kahrolsun bu sevda vurgunu,

Ne bir yar, nede çığlığını baharlar duyar.

Asma köprü sallantısına tutulup kalmış aşkımız

Ayakta kalmakta zor, Hayatta kalmakta.

Sımsıkı bırakmadan o yalan sevdaya kanmakta.

Yasin PAMUK.