Daha adamsı bir şiir yazmaktı bu gün amacım.
Kasvet kaplamışken tamda günün ortasını,
Özlemlerim hayal meyal dolduruyordu
Tozlu camların arkasını.
Parmaklarımda ilk temasın o çocuksu telaşı.
Sevdiği kadar yaşatır
Sevildiği kadar öldürülürdü insan.
Ne çok şey fark ediyordu sonunda,
Yaşanan yada yaşanamayan.
Senden sonra her şeyin adını hasret koydum,
Aynı anlamsızlığın, anlamına takıldı kaldı yaşam
Bilsen sensiz nefes almaktan dahi yoruldum.
Dahada derinleşiyor yaram,
Kül tutması gerekirken her yeni akşam.
Alıştım sanırım,
Benden bir parça oldu yalnızlık,
ve en acısı,
Yitirdiğim hislerin katiliydi sendeki bu duyarsızlık...
Yasin PAMUK
